Terug naar overzicht

Interessante blog op facebook over doktersassistentes

Vandaag een beetje een informatieve blog ��

“Ze doen alsof zij de dokter zijn en geven adviezen die nergens op slaan. Dit gedrag zie ik echt al jaren en als de mensen mondiger worden en doktersassistenten blijven star dan gaat het niet goed”. Dit stond letterlijk zo op facebook, als reactie op een post over agressie. En volgens mij vat dit samen wat ik de afgelopen weken, sinds de uitkomst van het onderzoek van de NVDA, in veel reacties heb gelezen. Misschien val ik wel in herhaling, maar gezien herhaling de beste leermeester is ga ik dat gewoon doen. Ik ga gewoon uitleggen wat er gebeurt bij ieder telefoontje. Waarom we vragen stellen, wat we daarmee willen, waarom we adviezen geven. Want nog steeds veel te weinig mensen weten dat.

Bij ieder telefoontje dat binnenkomt moeten we zien te achterhalen wat de hulpvraag is van de patiënt, maar dat wil niet automatisch zeggen dat dat ook de actie is die we kunnen en mogen uitvoeren. Om te beoordelen hoe urgent de klacht is waar een patiënt mee belt hebben we een triage systeem. Triage betekent zoiets als rangschikken. Per klacht zijn er vragen die we kunnen stellen om te beoordelen in welke categorie iemand valt. Het kan zijn dat we direct een ambulance of een huisarts moeten sturen, soms moeten mensen binnen een uur beoordeeld worden, anderen binnen enkele uren. Het komt ook voor dat mensen helemaal niet gezien hoeven te worden door een huisarts. Het kan zijn dat we, afhankelijk van de vraag, een advies geven of een overleg inplannen met de huisarts.

Als doktersassistente word je opgeleid om dit te kunnen en heel veel te weten. Gelukkig hebben we ook een triagewijzer die ons erbij kan helpen. Deze triagewijzer is bij iedere klacht op dezelfde manier ingedeeld: een pagina met adviezen, een pagina met voorbeeldvragen, een pagina met de urgentie van hoog naar laag beschreven en een pagina met achtergrondinformatie.

Als we weten welke urgentie hoort bij de klacht van de patiënt moeten we dat ‘vertalen’ naar een actie: wat is er nodig, past deze urgentie uit de triagewijzer bij wat ik zelf denk, sluit dit aan de bij de hulpvraag van de patiënt en hoe kan dit het beste ingepast worden in de agenda. Het kan dus heel goed zijn dat iemand denkt langs te moeten komen, maar volgens de triagewijzer een U5 heeft, dat betekent dat er kan worden volstaan met advies geven. Dat betekent niet dat iemand niet mág komen, het betekent dat het niet hóeft. Als iemand dan wel wil komen, ook na mijn uitleg, dan plan ik gewoon een afspraak in. Daar zit overigens een verschil met de huisartsenpost; zij zijn er echt alleen voor spoedeisende situaties! Het kan overigens ook andersom, dat iemand denkt te bellen voor een recept en vervolgens een uur later al bij de huisarts in zijn spreekkamer zit. En ik heb de ervaring dat daar al levens mee zijn gered!

En dan komt de huisarts in beeld. Want wij als doktersassistentes willen geen doktertje spelen, wij doen alleen het gedeelte waar wij voor opgeleid zijn: voorsorteren noem ik het maar (naast natuurlijk alle andere taken die wij hebben, maar daar schreef ik al over en schrijf ik in de toekomst vast nog heel veel over)! Als uit mijn triage komt dat een patiënt direct gezien moet worden, dan vertel ik de huisarts waarom ik dat vind, en zij zien de patiënt dan. Alle andere afspraken zet ik in de agenda en ik vermeld erbij wat er uit het triage gesprek gekomen is en waarvoor de patiënt komt. Als ik iemand een advies heb gegeven dan schrijf ik dat in het dossier en zet dat ter beoordeling bij de huisarts neer. De huisarts moet altijd akkoord geven voor onze adviezen, iets dat ik persoonlijk heel fijn vind. De huisarts blijft verantwoordelijk. Adviezen geven die nergens op slaan kán dus niet, dat zou de huisarts nooit toestaan.

Vooral oudere mensen vinden het vaak vervelend dat ze niet voor alles meer zomaar even bij de huisarts langs kunnen lopen, en ik begrijp dat wel, het is niet te vergelijken met vroeger. Het kan gewoon niet meer, daarvoor heeft de huisarts teveel taken. Het maakt de zorg ook veel duurder als alles door de huisarts gezien zou moeten worden. Of we geld en de eisen van zorgverzekeraars e.d. maar leidend moeten laten zijn, dat is een onderwerp waar ik vast nog wel eens over schrijf. Maar op dit moment is het zo geregeld in Nederland.

Gelukkig hebben we heel veel goed opgeleide doktersassistentes, die weten waar ze mee bezig zijn en die daarmee de huisarts enorm ondersteunen. Een doktersassistente kan niet zonder een huisarts, en een huisarts ook niet zonder een doktersassistente.